Tijdens de VCT Americas zijn het telkens weer dezelfde twee teams die het tempo bepalen: Sentinels en G2 Esports. Maar hun succes draait niet alleen om individuele klasse, maar vooral om iets waar veel rivalen naar verlangen: een vaste line-up, precisie in de eerste duels en het vermogen om onder druk het onmogelijke mogelijk te maken.

Stabiele line-ups maken het verschil

Een belangrijk aspect wat Sentinels en G2 onderscheidt van de rest, is hun continuïteit. Waar veel teams in VCT Americas het afgelopen jaar worstelden met wissels binnen hun teams, vonden G2 en Sentinels juist stabiliteit in hun selectie.

Bij G2 draait het al sinds eind 2023 om dezelfde kern:Trent “trent” Cairns, Jacob “valyn” Batio, Nathan “leaf” Orf, en Jonah “JonahP” Pulice. Een viertal dat bij The Guard al bewees dat het hoogste niveau binnen handbereik lag. Met de komst van Alexander “jawgemo” Mor in oktober 2024 werd het vijftal compleet en bouwden ze bijna een jaar lang chemie op richting Stage 2. De rolverdeling staat als een huis: trent, jawgemo en leaf openen ruimte op de map, valyn leidt als IGL en anker, terwijl JonahP flexibel invult waar het team hem op dat moment nodig heeft.

Maar ook bij Sentinels heerst er al sinds oktober 2024 een duidelijke structuur. Zachary “zekken” Patrone fungeert als duelist, Marshall “N4RRATE” Massey pakt de rol van initiator op, Sean “bang” Bezerraen Jordan “Zellsis” Montemurro bewegen als flexibele spelers, terwijl Amine “johnqt” Ouarid de lijnen uitzet als kapitein. Zo ontstaat er op elke map een herkenbaar patroon. Het zorgt voor stabiliteit en de kans om elke week verder te bouwen in plaats van telkens opnieuw te moeten beginnen.

Dit is dan ook precies waar het verschil zit vergeleken met veel concurrenten. Teams die blijven sleutelen aan hun line-up moeten telkens opnieuw beginnen: spel opbouwen, vertrouwen herstellen, de klik terugvinden. G2 en Sentinels daarentegen bouwen verder op wat al staat, en dat zie je in hun constante prestaties, vooral wanneer de druk in de play-offs piekt.

Onbetwiste bazen van het openingsduel

In Valorant is de eerste kill van een ronde vaak beslissend. Wie de opening pakt, zet meteen de toon: een 5-tegen-4 geeft grip op de map, maakt site-takes vloeiender en drukt de risico’s in de rest van de ronde. Het is dan ook geen toeval dat juist Sentinels en G2 week na week uitblinken in deze cruciale fase.

Stage 1 – VCT Americas

• Bij Sentinels springt vooral Zekken eruit. Met gemiddeld 0.20 first kills per ronde en een rating van 1.15 wist hij in een op de vijf rondes het openingsduel naar zich toe te trekken, vaak genoeg om het momentum van een hele map te kantelen. Lukt het hem niet om het duel direct te winnen, dan stond bang vaak direct klaar, gesteund door een opvallend hoge assist-rate in de openingsduels. Maar ook N4RRATE draagt zijn steentje bij: zijn ogenschijnlijk bescheiden 0.08 FKPR leverde, verspreid over tientallen rondes, telkens weer structureel voordeel op bij site entries.
• G2 speelde net een stukje slimmer dan de rest. Trent haalde een 1.24 rating en samen met leaf en jawgemo (0.13 – 0.17 FKPR) bezorgde hij zijn team vaak al een man meer voor de site werd aangevallen. Dat maakte alles eenvoudiger: de entry, de post-plant en de mentale druk op de tegenstander.

Stage 2 – VCT Americas

• In de tweede fase voerde Sentinels het tempo op. Zekken tikte 0.25 FKPR en een rating van 1.22 aan, goed voor een openingskill in één op de vier rondes. N4RRATE voegde daar 0.15 FKPR aan toe en gaf het team een tweede starter. Doordat bang en Zellsis zelden vroeg uitvielen, wist Sentinels het openingsvoordeel telkens vast te houden.
• Bij G2 nam jawgemo de hoofdrol met een stabiele 0.17 FKPR, terwijl ook trent en valyn bleven leveren met openingskills en ratings ruim boven de 1.25. Hun kracht? Het gevaar komt van alle kanten. Als tegenstander kun je niet simpelweg één speler uitschakelen om het momentum te breken, de hele line-up drukt mee in de openingsfase.

Elke vroege voorsprong tilt hun kans om te winnen omhoog. En omdat dat voordeel over meerdere spelers verspreid is, wordt het voor tegenstanders bijna onmogelijk om structureel weerstand te bieden, zeker over een hele BO3 of BO5. Het dwingt rivalen dus niet alleen om beter, maar ook om creatiever te spelen.

Voorsprong nemen is één ding – hem vasthouden is wat telt

Een openingskill telt natuurlijk pas echt als je hem ook weet te verzilveren. Laat dit nu precies iets zijn waarin Sentinels en G2 zich weten te onderscheiden. Waar topteams doorgaans rond de 75% van hun 5v4-situaties omzetten in winst, zitten zij structureel op dat niveau of zelfs daarboven.

Stage 1 – VCT Americas

• Bij Sentinels wist vooral bang indruk te maken: in bijna drie van de tien clutch-situaties wist hij als laatste overeind te blijven, wat uitzonderlijk is voor een speler in een flex anchor rol. Voeg daar de explosieve multi killrondes van zekken aan toe, en je krijgt een team dat duels beslist nog voor de tegenstander grip krijgt.
• G2 hield intussen het overzicht met een opvallend laag first death percentage. Zelfs wanneer ze het openingsduel verloren, bleven ze levensgevaarlijk na de spike plant. Leaf en jawgemo waren daarin de sleutel: zodra G2 een site bezette, volgden uitgekiende utility en loeistrakke crossfires. Retakes? Nauwelijks een optie.

Stage 2 – VCT Americas

• Tijdens het tweede deel van het seizoen viel bij Sentinels vooral de hoge KAST-statistiek op (tussen de 77 en 83%). Dat cijfer zegt alles over het overlevingsvermogen en trade discipline. Op het moment dat ze de eerste kill te pakken hadden, gaven ze het voordeel nog maar zelden uit handen. Bang en Zellsis bleken in clutch situaties opnieuw dodelijk effectief, het soort spelers dat een ronde kan sluiten, terwijl de rest van het team al neer is.
• Bij G2 was JonahP vaak de sleutel in de slotfases. Zijn clutch-percentage stond in de top van zijn rol. Elke gewonnen 1vX betekende niet alleen een gestolen ronde, maar ook een mentale en economische dreun voor de tegenstander, vaak de start van een hele reeks rondes op rij.

Het verschil is dus helder: waar sommige teams een ronde pakken en de volgende weer verliezen, bouwen Sentinels en G2 aan onstuitbare reeksen. Ze creëren het voordeel, houden het vast met discipline, en slaan terug op het moment dat ze achter komen. Dat maakt ze niet zomaar goed, maar echt kanshebbers op de titel.

Individuele klasse in Stage 1 en 2

• Bij G2 is het vooral trent die zich structureel in de top van de regio weet te nestelen: zijn prestaties behoren al twee seizoenen tot de beste van Americas. Leaf vult dat aan met slimme lurks en cruciale frags in de post-plant. Jawgemo brengt juist snelheid en constante druk, vaak op agents waar hij zich zichtbaar thuis voelt. Valyn is intussen het fundament, zijn statistieken ogen misschien bescheiden, maar zijn efficiëntie als IGL is onmisbaar. En wanneer de spanning piekt, is het vaak JonahP die met beslissende clutches het verschil weet te maken.
• Bij Sentinels blijft zekken de blikvanger. Met torenhoge ACS- en FKPR-cijfers in beide stages onderstreept hij waarom hij tot de beste duelisten wordt gerekend. N4RRATE brengt impactvolle rondes terwijl hij cruciale informatie opgraaft. Bang blinkt uit in overleven en in clutch momenten. Zellsis houdt het team stabiel door de gaten te dichten. En bovenal is er johnqt, het brein van de ploeg, die de structuur en het tempo bepaalt.

Sentinels en G2 – betrouwbaar op het wereldtoneel

Hun dominantie gaat verder dan VCT Americas. Zowel Sentinels als G2 zijn inmiddels vaste gezichten op internationale toernooien. De erelijst van Sentinels spreekt boekdelen: in 2021 werden ze het eerste Noord-Amerikaanse team dat een wereldtitel pakte op Masters Reykjavik. Met een vernieuwde selectie lieten ze in 2024 opnieuw zien dat ze onverslaanbaar zijn door de Masters Madrid te winnen. Daarmee is Sentinels het enige team uit de Americas dat meerdere Masters-titels heeft. Tel daar ook nog de Kickoff-titel van datzelfde jaar bij op en je hebt een ploeg die jaar in jaar uit weet te presteren.

G2 begon een stukje later aan hun internationale opmars, maar heeft ook in korte tijd een indrukwekkend portfolio op weten te bouwen. Rond de kern die in 2023 Ascension Americas won als The Guard, gingen ze verder en pakten in 2025 de VCT Americas Kickoff-titel. De net aan gemiste titel in de finale van Masters Bangkok en de halve finale in Toronto lieten zien dat G2 moeiteloos meedraait met de wereldtop uit Europa, Azië en China.

Wat beide organisaties weet te onderscheiden is duurzaamheid. Ze tonen keer op keer dat ze zich kunnen aanpassen aan nieuwe speelstijlen, verschillende tegenstanders en de druk van LAN-podia. Regionaal weten ze structureel te winnen, internationaal laten ze zien dat ze ook de absolute wereldtop aankunnen. Daardoor heerst er een gevoel van onvermijdelijkheid: wie een titel wil pakken in de Americas, moet vroeg of laat langs Sentinels of G2.

De succesformule is eigenlijk eenvoudig maar moeilijk te kopiëren: openingskills, trades feilloos uitvoeren, en vertrouwen op een sterke IGL en clutchers die rondes kunnen afmaken. Het resultaat? Finale na finale zie je dezelfde twee namen terugkeren.

Veelgestelde vragen

Waarom staan Sentinels en G2 zo vaak bovenaan in VCT Americas?

Hun succes draait niet enkel om individuele klasse. Het geheim zit vooral in een stabiele selectie, duidelijke rolverdeling en een hechte teamchemie die over maanden heen is opgebouwd.

Hoe pakken Sentinels en G2 hun vroege voordelen in een ronde?

Beide teams zijn gigantisch sterk in de openingsduels. Spelers als zekken bij Sentinels en trent, leaf en jawgemo bij G2 zorgen geregeld voor de eerste kill, waardoor hun teams meteen met een 5 tegen 4 voordeel de ronde ingaan.

Welke teams komen het dichtst in de buurt van Sentinels en G2?

Slechts een paar teams weten echt weerstand te bieden: MIBR, KRÜ Esports en Evil Geniuses. Af en toe pakken ze een map of zelfs een serie, maar structureel halen ze het niveau nog lang niet.